Brief aan mijn lief
Het lijkt me heerlijk als je ad rem bent en meteen je antwoord klaar hebt tijdens een meningsverschil of een discussie. Zelf ben ik er niet zo goed in.
Ja, naderhand, dan weet ik vaak precies wat ik had willen zeggen. Dan schieten me prachtige volzinnen te binnen.
In mijn hoofd kan ik goed verwoorden wat ik wel of niet wil. Vaak blijven die zinnen een nog tijdje rondzingen in mijn hoofd. Soms zeg ik ze op een later moment alsnog. Maar vaker slik ik ze in of vervagen ze na een tijdje.
De man over wie ik dit weekend hoorde slikte zijn gedachten ook regelmatig in. Een vriendin vertelde me over hem. Ik ken hem niet, dus laten we hem Karel noemen
“Laatst moest ik aan jouw workshops denken”, zei een vriendin van me dit weekend tijdens een feestje. “Ik sprak namelijk een neef met wie ik al van jongs af een goed contact heb en hij vroeg me om advies”, vervolgde ze. Mijn nieuwsgierigheid groeide. Mijn vriendin vertelde me dat haar neef Karel behoorlijk wanhopig was over zijn relatie, omdat hij en zijn nieuwe vriendin zoveel ruzie hadden. Terwijl Karel en zijn vriendin toch echt veel om elkaar geven, wist vriendin. “Mijn neef vertelde me dat ze steeds vaker ruzie hebben, soms over de kleinste dingen. Zijn vriendin kon altijd zo goed uit haar woorden komen, met veel goed klinkende argumenten. En ze wil het liefst het laatste woord hebben.” Zoals het bij zoveel stellen gaat, dacht ik bij mezelf. “En Karel”, ging mijn vriendin verder, “klapt juist tijdens dit soort discussies en ruzies helemaal dicht. Hij weet dan zo snel niet wat hij terug moet zeggen en valt stil. Ook zijn zwijgen valt natuurlijk niet goed. Maar omdat hij zo gek is op zijn nieuwe lief en haar voor geen goud wil kwijtraken, brengt hij de volgende dag als een soort excuus bloemen voor haar mee. Puur om de lieve vrede te bewaren.
Het voelde niet goed
‘Maar het voelt niet goed’, had hij tegen mijn vriendin gezegd. ‘Ze heeft niet altijd gelijk, maar verbaal is ze wel veel sterker. Naderhand weet ik wel wat ik had kunnen zeggen, maar voor mijn gevoel is het dan te laat. Ik vind het moeilijk en word er verdrietig en onzeker van. Maar jij bent een vrouw, weet jij hoe ik dit beter kan aanpakken?’
En op dat moment had vriendin aan mijn workshops gedacht. ‘Schrijf een brief aan je lief’, adviseerde ze hem. ‘Schrijf vanuit jezelf en zeg hoe het voor jou voelt, vertel hoe deze gesprekken bij jou overkomen. En hoeveel ze voor jou betekent.’ Met een brede lach vertelde ze me dat haar neef haar advies ook echt had opgevolgd.
“Karel schreef haar een brief. Later vertelde hij me dat zijn lief was geschrokken van zijn woorden. Ze had er geen idee van hoe lastig dit voor hem was. Karel’s vriendin wilde hem ook niet kwijt en er volgde een goed gesprek.” Ik vroeg vriendin hoe het nu met hen gaat. “Nu hebben ze echt nog wel eens woorden, maar ze hebben nu een stopwoord afgesproken als hij het gesprek wil onderbreken, als hij een soort time-out wil. En dat werkt bij hen. Dankzij de brief. Mooi hè! En schattig toch?”, zei ze me stralend. Ik knikte en lachte met haar mee. Geloof me, mijn avond kon niet meer stuk.